We kennen het allemaal als moeder. Je zegt ‘nee’ en je kleine schiet helemaal uit zijn/of haar slof! Hoe ga je hiermee om?
Zelf had ik hier ook moeite mee en het blijft een uitdaging en een mooie gelegenheid om zelfreflectie toe te passen en compassie te tonen. Het is natuurlijk fijn als je de woede-uitbarsting kunt voorkomen, maar als deze dan toch begint, hierbij 3 tips die mij erg helpen.
Tip 1: Reageer niet direct
Vaak hebben we onbewuste reacties en handelingen uit voorgaande ervaringen in ons leven. We hebben geleerd op een bepaalde manier om te gaan met situaties en zijn ons hier vaak niet van bewust.
Door even diep adem te halen en niet direct te reageren op de woede-uitbarsting van je kind, kun je veel bewuster een keuze maken hoe te reageren. Probeer observerend de situatie te bekijken. Je handelt dan ook minder snel vanuit je eigen emoties als reactie op het schreeuwen/huilen van je kind.
Tip 2: Begeleid je kind in de omgang met heftige emoties
Door zelf rustig te blijven en niet mee te gaan in zijn of haar emotie heb je de situatie beter in de hand en kun je hier beter op inspelen. Kijk naar je kind en bepaal wat je kunt doen zodat hij of zij de ruimte krijgt om de frustratie en/of verdriet te uitten en hoe je hem of haar kunt steunen.
Verplaats je in je kind. Hij of zij moet nog leren met deze heftige emoties om te gaan. Toon begrip maar wees wel duidelijk dat er bijvoorbeeld gaan slaan niet geaccepteerd wordt.
Laat je kind uitrazen of troost het en geef aan dat je begrijpt dat het niet leuk is maar dat niet alles kan wat hij zij wilt en waarom. Kijk waar jouw kind behoefte aan heeft. Wil je kind in eerste instantie zijn of haar frustratie uiten door bijvoorbeeld te gaan gooien met dingen, help je kind dan om op een veilige en acceptabele manier zijn of haar frustratie en/of woede kwijt te kunnen.
Tip 3: Observeer je eigen belemmerende overtuigingen
Onze gedachten kunnen erg bepalend zijn in zo’n situatie. De stemmen in je hoofd die zeggen dat dit niet kan, dat je niet wilt dat je kind zich zo gedraagt, wat anderen wel niet denken nu, dat ze zullen zeggen dat je een slechte moeder bent etc.
Deze belemmerende gedachten zijn niet gedachten om naar te handelen. Dit is voor jou een mooi moment om zelfreflectie toe te passen en je niet te laten beïnvloeden door deze beperkende gedachten. Toon compassie naar je kind toe en zijn of haar emoties. Observeer wat het huilen en schreeuwen met je doet. Zo word je bewuster van wat er eigenlijk in je om gaat en kun je hierop inspelen.
Liefs,
Stephanie
