Bewuste keuzes en oergevoel
Langvoeder, ik vind het eigenlijk niet zo’n leuk woord, want ja? Wanneer ben je nou een langvoeder? En bestaan er ook kortvoeders dan?! Tuurlijk bestaan die maar die worden niet zo genoemd. Zij worden vast weer anders genoemd door de borstvoedingsmaffia. Wat ik trouwens ook niet zo leuk vind, die borstvoedingsmaffia. En ja, ik vind wel dat borstvoeding het beste is wat je je kindje en jezelf kan geven. Maar ik vind vooral dat iedereen de keuze moet maken die bij haar/hem past. Niet vanwege een mening van iemand anders, een schoonmoeder, een kraamzorg of de maatschappij, maar puur omdat ik geloof dat als we ons oergevoel volgen we dan de meest bewuste keuzes maken en hier achteraf ook nooit spijt van kunnen hebben.
Ik ben zo’n langvoeder
Ik heb dus borstvoeding gegeven en geef deze nog steeds. Nu alles bij elkaar al bijna 3 jaar, dat zijn ongeveer 1095 dagen. Twee jaar en drie maanden bij mijn eerste en nu alweer negen maanden bij mijn jongste zoontje. Ik hou ervan! Van de verbinding met dat wezentje, het gezucht als het mannetje de borst weer heeft gevonden en van de mindful momentjes die het mijzelf geeft. Ik lach om het moment dat meneer honger heeft en ik mijn eerste borst laat zien. Al handen wapperend en geluidjes makend laat hij weten dat hij heel erg blij is met mama’s borsten. Ik kan je zeggen, dit geeft best een fijn gevoel als mama zijnde. En het feit dat mijn kindjes groter worden dankzij mijn melk! Wow! Bizar vind ik het nog steeds dat er in mij een goedje geproduceerd wordt waar allerlei goede stofjes in zitten en waar mijn baby op heeft geleefd de eerste zes maanden en nu nog steeds. En dan heeft dat ook nog eens veel voordelen voor mijzelf. Wat een wondere mama lijven hebben wij!!!
Moeilijke start
Mijn band met borstvoeding was niet vanaf het begin al zo. Toen ik na een ziekenhuistraject vanwege PCOS eindelijk zwanger raakte van Kasper, was ik vastbesloten om borstvoeding te geven. Dit zou en moest wel ‘normaal’ gaan. Kasper kwam na twee uur persen ter wereld en was daardoor erg misselijk. Hij woog ruim 4300 gram en was nog te moe om te drinken. De eerste week ben ik in de weer geweest met tepelhoedjes, bijvoeden en aanleggen. Het kwam redelijk op gang. Totdat ik ineens hele hoge koorts kreeg en in het ziekenhuis belandde met kraamvrouwenkoorts. Alle productie was in een keer weg. Ik kreeg antibiotica en ik moest de keuze maken; stoppen of doorgaan. Ik besloot door te gaan, liever borstvoeding met wat antibiotica dan helemaal geen moedermelk. Door de koorts was mijn productie helemaal gekelderd, dus met zwaar geschut (powerkolf uit het ziekenhuis) moest ik mijn productie weer ophogen. Ik was namelijk ook nog te zwak om continue aan te leggen.
Kolven en voeden
Eenmaal thuis, toen we nog steeds niet helemaal over waren op volledig borstvoeding (ik was dus bijna alleen maar bezig met voeden of kolven), hebben we de hulp ingeschakeld van een lieve lactatiekundige. Zij vroeg ons: Willen jullie dit echt? JA, wij wilden dit echt! Het advies; sluit je de komende weken op in huis. Leg alleen maar aan, bied geen bijvoeding meer aan, kolf niet meer, gooi die tepelhoedjes weg en bied alleen de borst aan.
Draag je kindje de hele tijd bij je in een doek of draagzak en slaap samen in een bed. Alles om die productie op gang te brengen! En dit hebben wij gedaan. Met de nadruk op WIJ, want ik zat of lag alleen maar in bed of op de bank en Jeroen deed alle luiers, eten maken en de mama voeden (ook heel belangrijk voor een voedende vrouw). Zonder hem had ik dit niet gekund. Het resultaat was dat ik een uitstekende productie kreeg en een hele gezonde baby die meer dan 2 jaar borstvoeding heeft gehad.
Wondermiddel
Kasper heeft borstvoeding gekregen totdat hij het zelf genoeg vond. Het was voor ons ook een soort wondermiddel wat bij elk kwaaltje in te zetten was en altijd voorradig en voorhanden was. Als hij ziek was? Borstje! Last van zijn tandjes? Borstje! Gevallen? Borstje! Een nachtmerrie? Borstje! Last van zijn oogjes? Melk erin en weer door! En in de nacht? Dan waren we liever lui dan moe. Kasper sliep bij ons en als hij wakker werd dronk hij eventjes en viel dan weer rustig in slaap. Manlief werd niet eens wakker en door de oxytocine bleef ik ook in een soort slaaproes. Aangezien slaap een onderschat iets is wanneer er kinderen zijn, was dit voor ons de manier om de meeste slaapuren te krijgen. Man blij, ik blij, kindjes blij.
Blote borst in het openbaar
In het openbaar gooi ik heel makkelijk mijn tiet bloot! Als men er problemen mee heeft, dan kijkt men maar een andere kant op. En laten we eerlijk zijn, wat ziet men nou echt? Een stukje blote huid en als je heel, heel goed kijkt misschien een stukje van de tepel. Maar vooral een kindje die tevreden in mama’s armen ligt te drinken.
Afgelopen zomer deden we een excursie in de grotten van Han. Wij Nederlanders die geen Frans spreken, kozen voor de Franse route, want die was korter en met een kleuter en een baby was het fijn dat we zo snel mogelijk die grot in konden. De Franstaligen vonden het denk ik toch niet zo leuk dat wij voor deze groep hadden gekozen. Tobin lag in de draagzak bij mijn man en had op een gegeven moment gewoon honger! Huilend lag hij in de zak. En in een grot klinkt dat zo lekker hard. In de draagzak heb ik hem toen al lopend door de grot de borst gegeven, waarna hij lekker tegen mij aan in slaap viel. De oudste moest op het moment dat ik aan het voeden was plassen. In een grot, zonder wc, met nog zo’n uur te gaan. Zeg dat maar eens tegen een kleuter. Hup luier van Tobin aan bij Kasper, en plassen maar. De gasten in die grot zullen vast raar gekeken hebben naar dat Hollandse stel, maar wij grinnikten en keken elkaar triomfantelijk aan. Wij voelden ons superouders.
Om me heen krijg ik nu weleens de vraag wanneer ik ga stoppen en ook of ik al niet gestopt ben. Negen maanden is blijkbaar al lang en dat zie en hoor ik ook om me heen. Ik ben van plan nog wel even door te gaan, het liefste tot wanneer Tobin het zelf aangeeft, net als bij Kasper. Maar ook tot wanneer het voor mij goed voelt.
Zoek steun, indien nodig
Wil jij ook graag borstvoeding geven? Lees je in, win informatie in, ga naar een informatieavond en praat erover. En komt het niet op gang of is het de eerste weken lastig? Dat is heel normaal en nee je bent dan niet raar. Zoek hulp, van een lactatiekundige, een ervaringsdeskundige of een lieve vriendin. Het begin is lastig maar als het eenmaal op gang is dan is het oh zo makkelijk. Voordelen: Je slaapt meer en makkelijker en lekkerder weer in door de oxytocine. Je hebt verplichte rustmomentjes in bed of op de bank (en eindelijk tijd voor een boekje of gewoon even helemaal niks) en je baby is je eeuwig dankbaar vanwege alle fijne en goede stofjes die je meegeeft. Vergeet ook jezelf niet. Minder kans op diabetes en borstkanker en zo zijn er nog tal van voordelen voor jou en baby. Maar vergeet niet: Doe vooral wat goed voelt!
Heb je vragen? Of kom je graag in contact met me? Laat het me weten via een reactie op deze blogpost.
Warme groet,
Froukje Noordhuizen
Instagram: @mamalotus
ZenMama lesprogramma
Hét lesprogramma voor meer rust, geluk en balans in het moederschap en daarbuiten. Geniet meer van het moederschap. Stap uit die denderende trein.
Hoi,
Ik ben Stéphanie van ZenMama. Gediplomeerd coach, mindfulness en meditatie trainster en moeder van twee kinderen. Al jaren begeleid ik moeders met veel liefde naar meer rust, geluk en balans.
Krijg handvatten om weer de regie te pakken en je minder geleefd te voelen. Door meer ruimte te ervaren om jezelf te zijn en hier uiting aan te kunnen geven, geeft je een gevoel van vrijheid, kracht en energie. Wanneer voel jij je Zen? Gun jij jezelf ook de aandacht en liefde die je je kind(eren) geeft?
Ga voor meer informatie naar ZenMama lesprogramma of plan een gratis kennismakingsgesprek in met mij.
Liefs van Stéphanie van ZenMama
