Oké waarom heb ik dit mezelf ook alweer aangedaan, om zwanger te verhuizen? Had ik gehoopt dat mijn nesteldrang mij wel even zou helpen met uitzoeken, inpakken en uitpakken? Nou mijn bekken vond het in ieder geval geen goed idee. Ik had verwacht dat we zouden verhuizen als ik zo’n 3 maanden zwanger was. Prima toch?! Voel ik me net wat beter en minder misselijk.
De planning loopt in de soep
Een nieuwbouwhuis is toch een stuk lastiger plannen, heb ik gemerkt. Bij ons ging het eigenlijk heel voorspoedig. Oké, na een aantal maanden werd ons verteld dat de opleverdatum een kwartaal zou opschuiven. Prima, dat had ik al wel ingecalculeerd. Dan ben ik 6 maanden zwanger. Dat komt goed.
Maar… Geen water aan kunnen sluiten betekent géén bewoonbaar huis en daardoor ging de oplevering richting de feestdagen. Dat werd wel een beetje een horror scenario in mijn ogen. Hoe kun je nou 3 jaar voor oplevering de hoofdleiding niet ver genoeg de straat in hebben gelegd en daar nu pas achter komen? Mij een raadsel! Maar wij waren er wel de dupe van. Het vervelende was dat we na oplevering ook nog zo’n 1,5 maand het huis wilde laten verbouwen. Dan zou de zolder ook af zijn voordat we erin gingen. Dat werd wel wat krap voordat de baby kwam…
Na veel pushen bij aannemers enzovoorts werd er eindelijk een tijdelijk oplossing gevonden en uitgevoerd. De waterleiding kon wat verder terug de straat in aangesloten worden, maar dan moest dit op een later moment nogmaals aangepast worden door het waterbedrijf. Als we daardoor eindelijk onze eigen aannemers in ons nieuwe huis mochten laten om de boel af te maken, maakt het mij niet uit dat het een tijdelijke oplossing is.
Zwangerschapsverlof maar geen rust
Fijn dat dit probleem was opgelost, maar nu werd tijdens mijn zwangerschapsverlof, naast een peuter die lekker rond sjeesde, ook nog even ons nieuwe huis verbouwd en dat terwijl we er al woonden. Dat had ik van tevoren toch even anders ingepland.
Super makkelijk dat je er altijd bent om de boel aan te sturen, maar hoogzwanger trap op trap af en dat zo’n 50 keer per dag was, ik kan je vertellen, GEEN pretje.
Gelukkig was de babykamer af en kon ik losgaan op het uitpakken van dozen, maar rusten zat er niet in thuis en nog even genieten van de tijd met mijn dochtertje voordat de baby er was schoot er vaak ook bij in. Wat wel elke dag luid aanwezig was: Geboor, gehak en de hele dag de radio keihard aan… feest!
Accepteren en door
Maar ja, het was zoals het was. Ik kon er niks aan veranderen. Ik kreeg er wel een prachtig huis in een rustige bosrijke omgeving voor terug en ik KON in ieder geval verhuizen naar onze nieuwe woning en hoefde niet nog eerst in een tijdelijk huurhuis te bevallen en dan maar hopen dat we na een half jaar, na wederom verhuizen, eindelijk ons stulpje mochten bewonen. Daar ben ik echt dankbaar voor.
Uiteindelijk ben ik in het nieuwe huis bevallen in bad en de aannemers die die ochtend op de stoep stonden, hebben we gewoon weggestuurd. We bellen wel weer als de kleine er is en we een aantal dagen van elkaar hebben genoten. Zo hadden we uiteindelijk toch even het rijk voor ons alleen en ons gezinnetje werd verrijkt met een prachtig lief, klein en gezond jongetje.
Heb jij zelf ook ervaren hoe het is om zwanger te verhuizen? Laat het me weten via het comment formulier hieronder.
Liefs,
Stephanie van ZenMama
