Ons eerste “kind” in huis kwam in 2013 en was Laska, onze labrador hond. Een feestje met zo’n kleine pup in huis. Zindelijk in een goede twee weken en haar bakje met brokjes ging altijd met een razend tempo naar binnen.
Een goed jaar later in mei 2014 werd ons eerste zoontje Floris geboren. Helaas verliep de opstart met hem niet zo lekker. Floris was direct vanaf het begin ontevreden, huilde de gehele dag door en was zeker geen happy camper. Na diverse artsen geraadpleegd te hebben is het kleine mannetje met 7 weken helaas in het ziekenhuis beland. En wat deed dat mijn mama hart pijn! Kon ik nou echt niet voor hem zorgen? Kon ik nou alleen maar een hond opvoeden en was een baby mij teveel?
Gelukkig werd ik in het ziekenhuis direct gerust gesteld en bleek er wel degelijk iets met Floris aan de hand te zijn wat hem zo ziek maakte, hij had het Kiss-Syndroom. Met wat hulp van een therapeut en een weekje in het ziekenhuis ging het gelukkig veel beter en kon het echte genieten gaan beginnen. Maar jemig, hier moest ik als mama wel even van bijkomen hoor!
Een aantal maanden later draaide alles wel goed binnen het gezin en had ik een goede balans kunnen vinden tussen de verzorging van een baby, het verzorgen van de hond en mijn werk. En toen bleek ik weer zwanger te zijn…. Behoorlijk onverwacht en ook nog niet echt gepland. Er was zeker wel een wens voor een tweede kindje maar na alle avonturen nog niet acht maanden na de komst van Floris. Even slikken dus. Maar al snel begon ik aan het idee te wennen en met mijn groeiende buik werd ik ook steeds trotser om straks mama van twee kindjes te zijn. Toch was ik ook wel bang voor wat er komen ging. Na alle intensieve zorg voor Floris in de eerste maanden bedacht ik me dat ik dat echt niet kon combineren als er twee kindjes zouden zijn. En dan moest de hond ook nog uitgelaten worden!
In oktober 2017 werd ik ook de trotse mama van Daan. Nog een jongetje in huis erbij. En daar begon echt het avontuur! Daan was een hele blije en tevreden baby en zo mocht ik ervaren dat de opstart met een baby ook heel anders kon zijn. Maar ook met de nodige uitdagingen! Zo liep ik er al snel in de kraamweek tegenaan dat Floris (hij was nog geen 1,5 jaar toen Daan geboren werd) natuurlijk nog helemaal niet zelfstandig was. Ook bij hem moesten de luiers nog verschoond worden op de commode en ging aan-en uitkleden en eten ook niet vanzelf…
Hoe ging ik dat nou doen terwijl ik niet mocht tillen of veel bukken? Daar kwam bij dat na de eerste dagen kraamzorg mijn man ook weer snel aan het werk moest. Hij werkt onregelmatig en is daarom ook vaak al ’s morgens heel vroeg (5.00 uur) weg of juist ’s avonds en ’s nachts. Jeetje, twee kinderen ’s morgens in mijn eentje verzorgen, aankleden, voeden en ook nog zorgen dat de hond een paar keer per dag op tijd naar buiten kon om even uitgelaten te worden. Da’s een behoorlijke uitdaging kan ik wel zeggen! De draagdoek en mijn dubbele kinderwagen waren dan ook echt een uitkomst! Baby Daan kon in de wagen liggen en Floris kon zitten, ideaal!). Aan de andere kant waren er ook wel voordelen. Omdat Floris ook nog zo klein was had ik tijdens mijn bevallingsverlof nog niet te maken met een tijdklok van schooltijden of peuterspeelzaal. Dus in pyjama de hond uitlaten of badderen na het ontbijt, het kon allemaal. En wat dacht je van middagdutjes :-). Floris was nog zo klein dat hij elke middag tussen 13.00 uur en 15.00 uur ook echt nog even ging slapen. Voor mij was dit ook een heerlijk moment om even uit te rusten of 1-op-1 met Daan te kunnen zijn.
Wel kan ik je zeggen dat hier ook een groot nadeel aan zit. Want op het moment dat Daan naar 2 slaapjes per dag ging betekende dit een tijdje dat er altijd wel 1 kindje aan het slapen was. Kwam Daan er net rond het middaguur uit, ging Floris er juist in en daarna weer andersom. In deze maanden was ik dus echt aan huis gekluisterd. Maar ook aan het bevallingsverlof kwam een einde en zo kwamen er nieuwe uitdagingen bij.
Vanaf januari moesten de kindjes naar de gastouder toe. En dat betekende wel degelijk een raceprestatie in de ochtenden. Om op tijd op mijn werk te zijn moest ik de kids vaak om 8.15 uur (en op de vrijdagen om 07.00 uur!) bij de opvang hebben. Oja…en natuurlijk moest de hond ook uitgelaten zijn voor die tijd! Al met al een hectische en heftige tijd wanneer je twee kindjes zo kort op elkaar hebt. Een groot voordeel begon juist weer toen Daan ook 1 jaar werd. Beide mannen hadden toen 1 slaapje in de middag, een heerlijk rustmomentje voor mama!
Inmiddels zijn wel al een tijdje verder en wordt Floris in mei alweer 5. En om eerlijk te zijn zie ik op dit moment alleen maar voordelen van twee kindjes die kort na elkaar geboren zijn. We hebben net twee weken kerstvakantie achter de rug en wat zijn die twee jongens een twee-eenheid geworden zeg! Samen spelen, samen naar buiten, samen racen met de fiets in het bos (en ik kan er rustig achteraan lopen met de hond), het is heerlijk! Heb jij ook twee kindjes kort op elkaar of ben je ook snel zwanger geraakt van een tweede kindje? Wat ik je mee zou willen geven is no worries! Ja, de eerste maanden zijn echt even flink aanpoten maar met een juiste planning en een beetje organisatie gaat het zeker lukken. En voor je het weet zitten ze ook samen ergens in een hoekje lekker te spelen en hele avonturen te beleven met elkaar!
Oja, en nog een tip; ga maar vast een tweede container aanvragen bij de gemeente want die luiers….die gaan er echt als een dolle doorheen!
Voor mij is het heerlijk dat de jongetjes nu allebei al iets ouder zijn en veel zelf en samen kunnen. Zo heerlijk zelfs dat we opnieuw het avontuur aangaan, in mei van dit jaar verwachten we ons derde kindje. Een meisje dit keer, dat dan weer wel 😉
Liefs,
Nanda
ZenMama lesprogramma
Hét lesprogramma voor meer rust, geluk en balans in het moederschap en daarbuiten. Geniet meer van het moederschap. Stap uit die denderende trein.
Hoi,
Ik ben Stéphanie van ZenMama. Gediplomeerd coach, mindfulness en meditatie trainster en moeder van twee kinderen. Al jaren begeleid ik moeders met veel liefde naar meer rust, geluk en balans.
Krijg handvatten om weer de regie te pakken en je minder geleefd te voelen. Door meer ruimte te ervaren om jezelf te zijn en hier uiting aan te kunnen geven, geeft je een gevoel van vrijheid, kracht en energie. Wanneer voel jij je Zen? Gun jij jezelf ook de aandacht en liefde die je je kind(eren) geeft?
Ga voor meer informatie naar ZenMama lesprogramma of plan een gratis kennismakingsgesprek in met mij.
Liefs van Stéphanie van ZenMama
